• Woensdag 2 juni bereikte ons het trieste nieuws dat Rinus Allemekinders was overleden. Rinus had een aantal weken geleden Corona opgelopen en aan de gevolgen daarvan is hij overleden. Dit verschrikkelijke nieuws sloeg natuurlijk in als een bom, ook bij de VV Musselkanaal. Rinus, voetballer, trainer, supporter, donateur en de laatste jaren ook lid van de groenploeg van de VV Musselkanaal is op veel te jonge leeftijd van 69 jaar overleden.

    Het was in 1975, Musselkanaal was afgedaald naar de 4eklasse, dat Rinus Allemekinders bij Musselkanaal kwam te voetballen. Rinus voetbalde daarvoor bij PJC in Nieuwe Pekela, hij was onderwijzer op de St. Antoniusschool te Musselkanaal en toen hij met Geesje kwam te wonen in Musselkanaal ging hij bij de plaatselijke voetbaltrots voetballen. Hij kwam in een gouden elftal terecht met onder andere, Herman Savenije, Gerard Wubbels, Elle van Klinken en huidige bestuursleden Henk Tieben en Henk Teuben. Na een beslissingswedstrijd tegen Bato, die met 2-0 gewonnen werd promoveerde Musselkanaal naar de derde klasse. Ook het jaar daarop werd Musselkanaal, met Rinus in de gelederen, opnieuw kampioen. Trainer van toen, Henk Georg, had goede herinneringen aan Rinus: “hij kon erg goed voetballen, was uit het goede hout gesneden, een prima middenvelder met een uitstekend linkerbeen”. Het jaar daarop in de 2eklasse wist Musselkanaal via een beslissingswedstrijd tegen WVV het vege lijf te redden. Rinus speelde in deze wedstrijd een belangrijke rol. “De bal kwam op links bij de sprintende Rinus Allemekinders en zijn voorzet was zo zuiver op maat dat Jos Heine eenvoudig kon intikken”, aldus de Winschoter Courant. Herman Savenije vertelde jaren later het volgende over Rinus: “Iemand die gezegend was met een linkspoot, hij was vaak de spelverdeler, aan verdedigen vaak een broertje dood. Maar hij werkte altijd hard en had een goede vrije trap in zijn ‘kromme’ benen. Rinus speelde ook nog mee in de wedstrijd tegen Ajax, zijn club. Het seizoen 81-82 zou het laatste jaar worden dat Rinus in het eerste elftal speelde.

    Een aantal jaren trainde Rinus op de woensdagmiddag altijd de jongste jeugd van Musselkanaal. Menig voetballer bij Musselkanaal heeft dan ook de eerste trainingen van Rinus gehad. Jaren later kwam Rinus wel weer voetballen bij Musselkanaal. Het derde elftal van Musselkanaal verloor de eerste twee wedstrijden kansloos. Leider Batse ten Hoff trok de stoute schoenen aan en toog naar de Marktkade om Rinus te bewegen zijn rentree weer te maken bij Musselkanaal. Thuis tegen Rolder Boys 2 bewees hij gelijk weer zijn waarde en het was te zien dat hij het voetballen niet verleerd was. Als laatste man maakte hij zijn faam weer waar en mede dankzij een fraaie vrije trap van Rinus werd er 5-0 gewonnen van Rolder Boys 2. Mooie jaren braken aan in het derde en vierde van Musselkanaal. Bij de thuiswedstrijden altijd met de voetbaltas op het stuur van de fiets richting de Parklaan. Zo hebben we jarenlang nog geweldige wedstrijden gespeeld. Twee wedstrijden nog even ter herinnering. Rinus was meestal de aanvoerder en uit bij Jubbega 2 ging het even mis. We stonden met 3-1 voor op een zondagmiddag en daar hadden de Friezen niet op gerekend. Uitgerekend Rinus werd op smerige manier onderuit geschoffeld door die Friezen. Rinus, meestal toch de rust zelve, liet dit niet over zich heen gaan en wilde op de vuist met de Friezen. Net op tijd zegevierde weer het gezonde verstand en uiteindelijk verlieten we Jubbega met een 3-2 zege. Ook de wedstrijd uit tegen VVK 2 in Groningen was historisch. Na de warming-up deed Rinus in de kleedkamer altijd even de wedstrijdbespreking. Dit mocht de tegenstander dus nooit horen en daarom vroeg Rinus even aan één van de spelers om de deur te sluiten. Grote hilariteit, wat wij allang gezien hadden maar Rinus blijkbaar niet, was dat er geen deuren meer in de kleedkamers zaten. Vanwege inbraken en vernielingen hadden ze bij VVK die er dus maar allemaal uitgedaan. “Wat een zootje hier ook”, was het alleszeggende commentaar van onze aanvoerder. Eind 1993 stopte Rinus met het actieve voetballen bij Musselkanaal. Zijn laatste jaar in het 4eeindigde wel in een degradatie maar omdat het team wel de sportiviteitsprijs won in het district Noord mocht Rinus samen met Wim Dam en Bert ten Hoff naar Zeist om daar een kledingcheque van 2500 gulden in ontvangst te nemen.

    Hierna werd Rinus trainer bij Stadskanaal en in de Kanaalstreek gaf Rinus nog even zijn mening over de rivaliteit tussen Musselkanaal en Stadskanaal. Volgens Rinus kan in Stadskanaal alles en in Musselkanaal bijna niets. “Dit wordt meegenomen naar het voetbalveld en daardoor ontstaat de rivaliteit, toch lijkt het idee dat Stadskanaal de elite vertegenwoordigd en Musselkanaal meer het gewone volk, meer in het brein van de Musselkanaalsters zit dan dat het op werkelijkheid gestoeld is”, aldus de voormalige middenvelder en laatste man van de Groenwitte club.

    Al die jaren bleef Rinus wel donateur van Musselkanaal en was er ook dikwijls op de zondagmiddag te vinden. Verder bezocht hij natuurlijk wel altijd de wedstrijden van zijn zoon Raymond, eerst ook bij Musselkanaal en later bij SETA.
    Na zijn pensionering was Rinus ook vaak op de vrijdagochtend te vinden op het sportpark aan de Parklaan. Hij had zich aangesloten bij de Groenploeg en genoot hier met volle teugen van. Hij zal zeker op het sportpark worden gemist!

    De VV Musselkanaal wenst van zijn vrouw Geesje, Raymond, Madelon, Jarno en de kleinkinderen ontzettend veel sterkte en kracht toe om het verlies van Rinus te dragen.